Aan Movisie, waar zij ook jarenlang heeft gewerkt, gaf zij voorafgaand aan de lezing een interview, 'Je kunt niet alles op individueel niveau oplossen'. Hierin zegt zij onder meer: "'In mijn lezing wil ik met name aandacht vragen voor de aanpak van structurele problemen in het sociale domein. Eerder heb ik - samen met Ard Sprinkhuizen - een model uitgewerkt om de veelheid aan methodische werkwijzen, posities en rollen in het sociaal werk beter te duiden. Daarbij gingen we uit van twee dimensies, die van individueel naar collectief aan de ene kant én die van hulpverlening en ondersteuning naar activering en participatie aan de andere kant”.

Kindje kleden

Als tienjarige deed ik mee aan een opstelwedstrijd van het Museum voor Land en Volkenkunde in Rotterdam (tegenwoordig Wereldmuseum). Het onderwerp was: een gesprek met iemand van voor de Eerste Wereldoorlog. Ik interviewde een buurvrouw die opgroeide als dochter van een bonthandelaar in Den Haag. Zij behoorde dus tot de gegoede klasse aan het begin van de vorige eeuw. Op de katholieke basisschool deden ze daar aan het zogenaamde ‘Kindje kleden’. Rond de kerst werden kinderen uit geselecteerde arme gezinnen uitgenodigd nieuwe kleding in ontvangst te nemen. In hun ondergoed kwamen de kinderen de volle gymzaal in om daar onder het zingen van speciale liedjes kledingstuk voor kledingstuk aangepast te krijgen door de rijke kinderen. In die nieuwe kleding gingen ze dan weer naar huis. Vernederend en stigmatiserend naar de huidige maatstaven. Het zijn aspecten van het verleden die we maar liever vergeten.

Lees hier verder.